Zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia - warunki i okres

Zasiłek chorobowy nie kończy się automatycznie z chwilą rozwiązania umowy o pracę. Pracownicy mogą nadal otrzymywać świadczenie z ZUS nawet po ustaniu zatrudnienia, pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów prawnych. Regulacje dotyczące zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia są szczegółowo określone w przepisach ubezpieczeniowych i wymagają dokładnego zrozumienia zarówno przez pracodawców, jak i pracowników.

Sytuacje, w których pracownik zachoruje tuż przed zakończeniem umowy o pracę lub gdy zwolnienie lekarskie przedłuża się poza datę zakończenia zatrudnienia, wymagają szczególnej uwagi. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przejmuje wówczas obowiązek wypłaty zasiłku chorobowego, ale tylko w ściśle określonych przypadkach i na konkretnych warunkach.

Podstawowe warunki otrzymania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia

Aby Zakład Ubezpieczeń Społecznych mógł wypłacić zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia, muszą zostać spełnione bardzo konkretne warunki określone w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego. Najważniejszym wymogiem jest to, że niezdolność do pracy musi trwać bez przerwy przez 30 dni oraz powstać w określonym czasie po zakończeniu ubezpieczenia.

Kluczowe warunki uprawniające do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia:

1. Niezdolność do pracy musi trwać nieprzerwanie przez co najmniej 30 dni
2. Niezdolność do pracy musi powstać nie później niż 14 dni od ustania ubezpieczenia (lub 3 miesiące dla chorób zakaźnych z kodem E)
3. Pracownik musi spełniać ogólne warunki uprawniające do zasiłku chorobowego
4. Wymagany jest odpowiedni staż ubezpieczeniowy (30 dni dla nowych pracowników lub 90 dni po przerwie)

Kluczowe znaczenie ma ciągłość niezdolności do pracy przez 30 dni. Oznacza to, że zwolnienie lekarskie musi być nieprzerwane przez cały ten okres. Jeśli pracownik wróci do pracy choćby na jeden dzień, a następnie ponownie zachoruje, warunek ciągłości zostanie przerwany i prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia nie będzie przysługiwać.

Termin 14 dni od ustania tytułu do ubezpieczenia chorobowego jest liczony od dnia następującego po ostatnim dniu ubezpieczenia. W przypadku umowy o pracę będzie to dzień następny po ostatnim dniu zatrudnienia. Wyjątek stanowią choroby zakaźne oznaczone w zaświadczeniu lekarskim kodem literowym E, dla których termin ten wydłuża się do 3 miesięcy.

Pracownik musi również spełniać ogólne warunki uprawniające do zasiłku chorobowego, w tym posiadać odpowiedni staż ubezpieczeniowy. Oznacza to, że musi przepracować wymagany okres wyczekiwania, który wynosi 30 dni dla osób zatrudnionych po raz pierwszy lub 90 dni w przypadku wznowienia zatrudnienia po przerwie dłuższej niż 30 dni.

Przykłady praktyczne wypłaty zasiłku chorobowego

Najlepszym sposobem zrozumienia zasad wypłaty zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia jest analiza konkretnych przypadków. Rozważmy sytuację pani Karoliny, która była zatrudniona na umowę o pracę na czas określony od 1 stycznia 2025 roku do 30 czerwca 2025 roku.

Pani Karolina przedstawiła pracodawcy zwolnienie lekarskie trwające od 10 czerwca 2025 roku do 10 lipca 2025 roku. Okres zwolnienia przekroczył zatem czas trwania umowy o pracę. Pracodawca wypłacił pani Karolinie wynagrodzenie chorobowe za okres od 10 czerwca do 30 czerwca 2025 roku, natomiast za pozostały czas trwania zwolnienia od 1 do 10 lipca 2025 roku zasiłek chorobowy wypłacił właściwy oddział ZUS.

Pan Marek pracował w firmie do 15 marca 2025 roku. Zachorował 20 marca 2025 roku i otrzymał zwolnienie lekarskie na 45 dni. Ponieważ niezdolność do pracy powstała w ciągu 14 dni od ustania zatrudnienia i trwa nieprzerwanie przez ponad 30 dni, pan Marek ma prawo do zasiłku chorobowego wypłacanego przez ZUS za cały okres zwolnienia.

Pani Anna zakończyła pracę 10 lutego 2025 roku. Zachorowała 1 marca 2025 roku (czyli 19 dni po ustaniu zatrudnienia) i otrzymała zwolnienie na 40 dni. Ponieważ niezdolność do pracy powstała po upływie 14 dni od zakończenia ubezpieczenia, pani Anna nie ma prawa do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia.

Ten przykład pokazuje, jak w praktyce następuje podział odpowiedzialności między pracodawcą a ZUS. Pracodawca jest zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia chorobowego tylko za okres, w którym trwało zatrudnienie. Po zakończeniu umowy o pracę odpowiedzialność za wypłatę zasiłku chorobowego przechodzi na Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Ważne jest również zrozumienie, że wysokość zasiłku chorobowego wypłacanego przez ZUS po ustaniu zatrudnienia jest obliczana na podstawie ostatniego wynagrodzenia z okresu zatrudnienia. ZUS wykorzystuje do tego celu dane przekazane przez pracodawcę w odpowiednich zaświadczeniach, dlatego tak istotne jest prawidłowe i terminowe przekazanie tych dokumentów.

W przypadku gdy pracownik ma jednocześnie kilka tytułów ubezpieczeniowych, na przykład umowę o pracę i prowadzi działalność gospodarczą, zasady wypłaty zasiłku chorobowego mogą być bardziej skomplikowane. Wówczas należy przeanalizować każdy tytuł ubezpieczeniowy oddzielnie i określić, który z nich uprawnia do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia.

Sytuacje wykluczające prawo do zasiłku chorobowego

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie wypłaci zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia w kilku ściśle określonych sytuacjach. Te wykluczenia mają na celu zapobieganie podwójnemu finansowaniu świadczeń oraz zagwarantowanie, że zasiłek chorobowy otrzymują tylko osoby, które rzeczywiście go potrzebują.

Główne sytuacje wykluczające prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia:

• Ustalone prawo do renty lub emerytury z tytułu niezdolności do pracy
• Kontynuowanie lub podjęcie działalności zarobkowej stanowiącej tytuł do ubezpieczenia chorobowego
• Uprawnienie do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego
• Niewykonanie wymaganego okresu wyczekiwania w trakcie ubezpieczenia
• Wyczerpanie pełnego okresu pobierania zasiłku przed ustaniem ubezpieczenia
• Podleganie obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu rolników

Pierwszym i najważniejszym wykluczeniem jest sytuacja, gdy osoba ma ustalone prawo do renty lub emerytury z tytułu niezdolności do pracy. Oznacza to, że osoby, które już otrzymują stałe świadczenie z tytułu niezdolności do pracy, nie mogą jednocześnie pobierać zasiłku chorobowego. To wykluczenie ma logiczne uzasadnienie - osoba, która ma stwierdzoną trwałą niezdolność do pracy, nie może jednocześnie otrzymywać świadczenia z tytułu czasowej niezdolności do pracy.

Drugim istotnym wykluczeniem jest kontynuowanie lub podjęcie działalności zarobkowej stanowiącej tytuł do objęcia ubezpieczeniem chorobowym. Jeśli osoba po ustaniu zatrudnienia podejmie nową pracę lub rozpocznie działalność gospodarczą, która zapewnia prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby, wówczas traci prawo do zasiłku chorobowego z poprzedniego tytułu ubezpieczeniowego.

Kolejnym wykluczeniem jest uprawnnienie do zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego. Te świadczenia są bowiem przeznaczone dla osób zdolnych do pracy i aktywnie poszukujących zatrudnienia. Pobieranie zasiłku chorobowego, który przysługuje osobom niezdolnym do pracy, byłoby sprzeczne z celem tych świadczeń.

Ważnym wykluczeniem jest również sytuacja, gdy osoba nie nabyła prawa do zasiłku w trakcie ubezpieczenia, ponieważ nie przepracowała wymaganego okresu wyczekiwania. Jeśli pracownik nie spełnił warunków do otrzymania zasiłku chorobowego w czasie trwania zatrudnienia, nie może go również otrzymać po ustaniu zatrudnienia.

Dodatkowo, jeśli ubezpieczenie ustało po wyczerpaniu pełnego okresu pobierania zasiłku, osoba ta nie może ponownie ubiegać się o zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia. Oznacza to, że jeśli pracownik już wykorzystał maksymalny okres pobierania zasiłku chorobowego i z tego powodu zakończono zatrudnienie, nie przysługuje mu dalsze świadczenie.

Ostatnim wykluczeniem jest sytuacja, gdy osoba podlega obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu rolników. Rolnicy mają odrębny system ubezpieczenia społecznego z własnymi zasadami wypłaty świadczeń chorobowych, dlatego nie mogą jednocześnie pobierać zasiłku chorobowego z ubezpieczenia powszechnego.

Wymagane dokumenty i procedura składania wniosku

Proces uzyskania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia wymaga złożenia odpowiednich dokumentów w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Najważniejszym dokumentem jest zwolnienie lekarskie e-ZLA, które musi być przekazane do ZUS. Obecnie obowiązuje wymóg wystawiania zwolnień lekarskich wyłącznie w formie elektronicznej.

Procedura składania wniosku o zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia:

1. Uzyskanie zwolnienia lekarskiego e-ZLA od lekarza prowadzącego
2. Przekazanie zwolnienia e-ZLA do ZUS przez system elektroniczny lub dostarczenie wydruku
3. Złożenie oświadczenia na druku ZUS Z-10 w odpowiednim oddziale ZUS
4. Uzyskanie zaświadczenia od byłego pracodawcy na odpowiednim formularzu
5. Złożenie kompletnej dokumentacji w oddziale ZUS zgodnym z miejscem zamieszkania
6. Oczekiwanie na decyzję ZUS w sprawie przyznania zasiłku chorobowego

Aby uzyskać prawo do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia, niezbędne jest przesłanie zwolnienia e-ZLA do ZUS lub dostarczenie wydruku zwolnienia do właściwego oddziału ZUS zgodnego z miejscem zamieszkania. Dodatkowo wymagane jest złożenie oświadczenia sporządzonego na druku ZUS Z-10.

Do prawidłowego wyliczenia wysokości zasiłku chorobowego niezbędne jest także zaświadczenie od płatnika składek, czyli byłego pracodawcy. Rodzaj zaświadczenia zależy od charakteru zatrudnienia:

Kategoria pozostałych ubezpieczonych, dla których wymagane jest zaświadczenie ZUS Z-3a, obejmuje również funkcjonariuszy celnych, osoby sprawujące opiekę nad dziećmi na podstawie umowy uaktywniającej oraz osoby pobierające stypendium w okresie odbywania stażu, szkolenia lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy.

Wszystkie dokumenty należy złożyć w odpowiednim oddziale ZUS zgodnym z miejscem zamieszkania osoby ubiegającej się o zasiłek. Ważne jest, aby dokumenty zostały złożone kompletne i prawidłowo wypełnione, ponieważ braki formalne mogą spowodować opóźnienie w wypłacie zasiłku lub nawet odmowę jego przyznania.

Warto pamiętać, że zaświadczenia ZUS Z-3, Z-3a i Z-3b muszą być wystawione przez byłego pracodawcę lub płatnika składek. Dokumenty te zawierają informacje o wysokości wynagrodzenia, okresie zatrudnienia oraz innych danych niezbędnych do obliczenia wysokości zasiłku chorobowego.

Okres pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia

Od 2022 roku nastąpiła istotna zmiana w przepisach dotyczących okresu pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia. Maksymalny okres pobierania tego świadczenia został skrócony z 182 dni do 91 dni. Ta zmiana ma znaczący wpływ na sytuację finansową osób, które zachorują po zakończeniu zatrudnienia.

Porównanie okresów pobierania zasiłku chorobowego:

Skrócony okres 91 dni nie będzie jednak dotyczył wszystkich przypadków niezdolności do pracy. Ustawodawca przewidział wyjątki dla szczególnych sytuacji, w których dłuższy okres pobierania zasiłku jest uzasadniony względami zdrowotnymi lub społecznymi.

Pierwszy wyjątek dotyczy niezdolności do pracy spowodowanej gruźlicą. Ze względu na specyfikę tej choroby, która wymaga długotrwałego leczenia, okres pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia pozostaje na poziomie 182 dni. Gruźlica jest chorobą, która często wymaga wielomiesięcznej terapii i izolacji, dlatego skrócenie okresu pobierania zasiłku mogłoby negatywnie wpłynąć na proces leczenia.

Drugi wyjątek odnosi się do niezdolności do pracy występującej w czasie ciąży. Kobiety w ciąży, które zachorują po ustaniu zatrudnienia, mogą pobierać zasiłek chorobowy przez pełny okres 182 dni. To rozwiązanie ma na celu ochronę zdrowia matki i dziecka, szczególnie w przypadkach ciąż wysokiego ryzyka.

Trzeci wyjątek dotyczy niezdolności do pracy powstałej wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów. Ten wyjątek ma na celu zachęcenie do dawstwa narządów i tkanek przez zagwarantowanie pełnej ochrony finansowej osobom, które zdecydują się na ten altruistyczny akt.

Ważną zmianą wprowadzoną od 2022 roku jest również unifikacja okresów zasiłkowych. Wcześniej, jeśli pracownik przed podjęciem zatrudnienia pobierał z ZUS zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy, a po rozpoczęciu pracy przedstawił zaświadczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy z tytułu tej samej choroby, ZUS zaliczał to do jednego 182-dniowego okresu zasiłkowego, pod warunkiem że przerwa w niezdolności do pracy nie przekroczyła 60 dni.

Od 2022 roku nie ma już znaczenia, czy choroba jest ta sama czy inna, ponieważ okres zasiłkowy jest jeden i co do zasady wynosi 182 dni. Wyjątkiem jest nieobecność spowodowana ciążą, która stanowi oddzielny okres zasiłkowy. Ta zmiana upraszcza system i eliminuje konieczność badania przyczyn kolejnych zachorowań.

Obliczanie wysokości zasiłku chorobowego

Wysokość zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia jest obliczana według tych samych zasad, które obowiązują w przypadku zasiłku chorobowego podczas trwania zatrudnienia. Podstawą do obliczenia jest średnie miesięczne wynagrodzenie z okresu poprzedzającego niezdolność do pracy.

ZUS oblicza wysokość zasiłku na podstawie danych zawartych w zaświadczeniu złożonym przez byłego pracodawcę. W zależności od rodzaju zatrudnienia może to być zaświadczenie ZUS Z-3, Z-3a lub Z-3b. Dokumenty te zawierają informacje o wysokości wynagrodzenia brutto, okresie zatrudnienia oraz podstawie wymiaru składek.

Jeśli niezdolność do pracy powstała w związku z wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy, wysokość zasiłku chorobowego wynosi 100 procent podstawy wymiaru. To samo dotyczy sytuacji, gdy niezdolność do pracy powstała w związku z poddaniem się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie może być wyższa od kwoty stanowiącej podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe za ostatni miesic przed ustaniem zatrudnienia. Oznacza to, że osoby o bardzo wysokich zarobkach mogą otrzymać zasiłek chorobowy w kwocie niższej niż 80 procent rzeczywistego wynagrodzenia.

W przypadku gdy osoba była zatrudniona przez okres krótszy niż pełny miesiąc kalendarzowy, podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie, które otrzymałaby, gdyby była zatrudniona przez pełny miesiąc kalendarzowy. ZUS dokonuje wówczas przeliczenia proporcjonalnego.

Zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz składce na ubezpieczenie zdrowotne. Oznacza to, że kwota wypłacana przez ZUS jest pomniejszona o te obciążenia, podobnie jak w przypadku zasiłku chorobowego podczas trwania zatrudnienia.

Specjalne przypadki i wyjątki

Istnieją szczególne sytuacje, w których zasady wypłaty zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia mogą być modyfikowane lub w których występują dodatkowe uprawnienia. Jednym z takich przypadków jest niezdolność do pracy spowodowana chorobą zakaźną.

Choroby zakaźne oznaczone w zaświadczeniu lekarskim kodem literowym E mają wydłużony termin, w którym może powstać niezdolność do pracy uprawniająca do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia. Zamiast standardowych 14 dni, termin ten wynosi 3 miesiące od ustania tytułu do ubezpieczenia chorobowego.

Szczególne przypadki uprawniające do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia:

• Choroby zakaźne z kodem E - termin powstania niezdolności do 3 miesięcy
• Ciąża - wydłużony okres pobierania zasiłku do 182 dni
• Gruźlica - wydłużony okres pobierania zasiłku do 182 dni
• Dawstwo narządów - wydłużony okres i 100% podstawy wymiaru
• Wypadek w drodze do/z pracy - 100% podstawy wymiaru zasiłku

Innym szczególnym przypadkiem jest sytuacja kobiet w ciąży. Niezdolność do pracy występująca w czasie ciąży nie tylko uprawnia do wydłużonego okresu pobierania zasiłku chorobowego (182 dni zamiast 91 dni), ale również stanowi oddzielny okres zasiłkowy. Oznacza to, że kobieta w ciąży może wykorzystać pełny okres zasiłkowy związany z ciążą, niezależnie od wcześniejszych okresów pobierania zasiłku chorobowego.

Szczególne uprawnienia przysługują również osobom, które poddały się zabiegom związanym z dawstwem narządów, tkanek lub komórek. Niezdolność do pracy powstała w związku z niezbędnymi badaniami lekarskimi dla kandydatów na dawców lub zabiegiem pobrania uprawnia nie tylko do wydłużonego okresu pobierania zasiłku, ale również do zasiłku w wysokości 100 procent podstawy wymiaru.

W przypadku osób, które miały jednocześnie kilka tytułów ubezpieczeniowych, na przykład umowę o pracę i prowadziły działalność gospodarczą, sytuacja może być bardziej skomplikowana. Wówczas należy przeanalizować każdy tytuł ubezpieczeniowy oddzielnie i określić, który z nich uprawnia do zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia.

Osoby zatrudnione w niepełnym wymiarze czasu pracy lub na podstawie umów cywilnoprawnych mogą mieć inne zasady obliczania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. W takich przypadkach ZUS dokonuje odpowiednich przeliczeń proporcjonalnych do wymiaru zatrudnienia.

Procedury odwoławcze i kontrolne

W przypadku gdy ZUS odmówi wypłaty zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia lub gdy osoba ubiegająca się o zasiłek nie zgadza się z wysokością przyznanego świadczenia, przysługuje prawo do złożenia odwołania. Procedura odwoławcza w sprawach zasiłków chorobowych jest uregulowana w przepisach o postępowaniu w sprawach ubezpieczeń społecznych.

Procedura odwoławcza w sprawach zasiłku chorobowego:

1. Złożenie odwołania w terminie 30 dni od doręczenia decyzji ZUS
2. Przesłanie odwołania do tego samego oddziału ZUS, który wydał decyzję
3. Rozpatrzenie odwołania przez ZUS w pierwszej instancji
4. W przypadku utrzymania decyzji - przekazanie sprawy do sądu
5. Rozpatrzenie sprawy przez Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
6. Wydanie prawomocnego orzeczenia przez sąd

Odwołanie od decyzji ZUS należy złożyć w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji. Odwołanie składa się do tego samego oddziału ZUS, który wydał zaskarżoną decyzję. Jeśli odwołanie zostanie uznane za zasadne, ZUS może zmienić swoją decyzję. W przeciwnym przypadku sprawa zostaje przekazana do rozpatrzenia przez Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

ZUS ma również prawo do kontroli prawidłowości pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia. Kontrola może polegać na sprawdzeniu dokumentacji medycznej, przeprowadzeniu dodatkowych badań lekarskich lub weryfikacji spełniania warunków do pobierania zasiłku.

Jeśli w trakcie kontroli zostanie stwierdzone, że osoba pobierająca zasiłek chorobowy podjęła działalność zarobkową lub nie spełnia innych warunków do pobierania świadczenia, ZUS może wstrzymać wypłatę zasiłku i zażądać zwrotu nienależnie pobranych kwot.

Szczególnie istotne jest przestrzeganie obowiązku informowania ZUS o wszelkich zmianach, które mogą wpłynąć na prawo do zasiłku chorobowego. Dotyczy to zwłaszcza podjęcia nowego zatrudnienia, rozpoczęcia działalności gospodarczej lub uzyskania prawa do innych świadczeń.

Uprawnienia kontrolne ZUS w zakresie zasiłków chorobowych:

• Termin złożenia odwołania wynosi 30 dni od doręczenia decyzji
• Postępowanie odwoławcze jest bezpłatne dla ubezpieczonego
• ZUS może kontrolować prawidłowość pobierania zasiłku chorobowego
• Obowiązek informowania o zmianach wpływających na prawo do zasiłku
• Możliwość żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń

Najczęstsze pytania

Nie, zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia przysługuje tylko wtedy, gdy niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie przez 30 dni i powstała nie później niż 14 dni od zakończenia ubezpieczenia (lub 3 miesiące w przypadku chorób zakaźnych oznaczonych kodem E).

Od 2022 roku maksymalny okres pobierania zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia wynosi 91 dni. Wyjątkami są niezdolność spowodowana gruźlicą, występująca w czasie ciąży lub związana z dawstwem narządów - wówczas okres wynosi 182 dni.

Pracodawca wypłaca wynagrodzenie chorobowe tylko za okres trwania zatrudnienia. Po zakończeniu umowy o pracę odpowiedzialność za wypłatę zasiłku chorobowego przechodzi na ZUS, pod warunkiem spełnienia wszystkich wymaganych warunków.

Należy złożyć zwolnienie lekarskie e-ZLA lub jego wydruk, oświadczenie na druku ZUS Z-10 oraz zaświadczenie od byłego pracodawcy na odpowiednim formularzu ZUS Z-3, Z-3a lub Z-3b w zależności od rodzaju zatrudnienia.

Nie, osoby uprawnione do zasiłku dla bezrobotnych nie mogą jednocześnie pobierać zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia. Bezrobotni mogą otrzymać zasiłek chorobowy z tytułu ubezpieczenia chorobowego bezrobotnych, ale to jest odrębne świadczenie.

Zasiłek chorobowy po ustaniu zatrudnienia wynosi 80 procent podstawy wymiaru obliczonej na podstawie średniego miesięcznego wynagrodzenia. W przypadku wypadku w drodze do pracy lub związanego z dawstwem narządów wysokość wynosi 100 procent podstawy wymiaru.